Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Good News Everyone: Δημιουργήθηκαν τεχνητές φωνητικές χορδές

Πολλές φορές έχω μείνει άφωνος με τις εξελίξεις της επιστήμης. Έχω μείνει μάλιστα τόσες φορές άφωνος που φοβόμουν πως κάποια στιγμή θα μου μείνει μόνιμο κουσούρι. I fear not anymore, γιατί στο MIT δημιούργησαν τεχνητές φωνητικές χορδές.



Στα σοβαρά τώρα, το 6% των Αμερικανών έχει πρόβλημα με τις φωνητικές του χορδές! Κάτι που σημαίνει πως αυτή η εξέλιξη θα επηρρεάσει πολλούς ανθρώπους. Όχι, πως αν επηρρέαζε μία μικρή ομάδα θα ήταν λιγότερο σημαντική. Πολλοί από αυτούς τους ασθενείς είναι ασθενείς με καρκίνο στον λάρυγγα και παιδιά που τραυμάτισαν τις φωνητικές τους χορδές λόγω διασωλήνωσης.

Ο συγκεκριμένος τρόπος αγωγής αντιμετωπίζει το ζήτημα από την μηχανική του πλευρά κι όχι την βιολογική του. Στην ουσία είναι ένα τζελ το οποίο μπορεί να μιμηθεί τις φωνητικές χορδές. Αυτή η προσέγγιση θεωρήθηκε πως θα εξελισόταν πιο γρήγορα από μία αντίστοιχη βιολογική.

Δυστυχώς όμως δεν μιλάμε για θεραπεία, αλλά για αγωγή. Η διαφορά είναι πως στην θεραπεία, θεραπεύεσαι και δεν χρειάζεται να ανησυχείς πλέον ή να κάνεις κάτι, όπως για παράδειγμα να παίρνεις ένα φάρμακο, ενώ η αγωγή είναι κάτι που βοηθά στην μείωση των συμπτωμάτων, των επιπλοκών κλπ και σε περίπτωση που διακοπεί, η αρρώστεια συνεχίζει όπως πριν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν επειδή το τζελ διαλύεται μετά από μερικούς μήνες, θα πρέπει να γίνεται στον ασθενή νέα έγχυσή του κάθε έξι μήνες περίπου.

Οι ερευνητές προγραμματίζουν ανθρώπινες μελέτες τον επόμενο χρόνο μετά την βιολογική ανοχή του τζελ από τα πειραματόζωα. [1][2]

On a happy side note, επειδή εγώ ασχολούμαι με τις βιολογικές προσεγγίσεις και λόγω της μη μονιμότητας, έχω να πω σε όλους αυτούς τους μηχανικούς, φυσικούς κλπ, πως σύντομα θα φάτε την σκόνη μας.

[1]http://web.mit.edu/newsoffice/2011/vocal-cords-0714.html
[2]http://www.annals.com/toc/auto_abstract.php?id=15672

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011

Dammit Jim i'm a doctor not a......*

Για όποιον δεν έχει καταλάβει ακόμα περί τίνος πρόκειται, ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ!

Στο Star Trek έχουν κάποιες συσκευές που λέγονται tricorders και στην ουσία είναι συσκευές ανίχνευσης. Μία ειδική έκδοση αυτών είναι το medical tricorder που όπως φανερώνει το όνομά του είναι μία ιατρική συσκευή ανίχνευσης. Έτσι, οι γιατροί στο Star Trek απλά περνάνε πάνω κάτω τον ανιχνευτή αυτόν στον ασθενή τους και με τις ενδείξεις που λαμβάνουν κάνουν διάγνωση.

Επιστημονική φαντασία θα πείτε. Ναι θα συμφωνήσω. ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ είναι επιστημονική φαντασία γιατί στο μέλλον θα γίνει επιστημονική πραγματικότητα. Βλέπετε ανακοινώθηκε διαγωνισμός 10 εκατομμυρίων δολλαρίων που θα δοθούν στον πρώτο που θα ανακαλύψει το medical tricorder στα αλήθεια! Ω, ΝΑΙ! You read that right. Θα δοθούν 10 εκατομμύρια στον πρώτο που θα ανακαλύψει το medical tricorder του Star Trek! (καλά μιλάμε δεν χορταίνω να το γράφω και να βάζω θαυμαστικά)

Το κυριότερο χαρακτηριστικό του tricorder είναι πως είναι εύκολο στην χρήση του και δεν ταλαιπωρεί τον ασθενή, είτε σωματικά είτε ψυχικά. Μία μαγνητική για παράδειγμα (που ούτε σε ανοίγει, ούτε τίποτα τέτοιο) είναι μία δυσάρεστη εμπειρία ακόμα και κλειστοφοβικός να μην είσαι. Γι αυτούς, ούτε συζήτηση. Για να μην αναφερθώ τι σου κάνουν στην κολονοσκόπηση και στην γαστροσκόπηση. Και όπως γίνεται αντιληπτό ένας ευκολότερος, ταχύτερος και πιο αποδεκτός τρόπος διάγνωσης από τον ασθενή, θα οδηγήσει σε καλύτερες διαγνώσεις που θα γίνονται στην αρχή της νόσου, που για τις περισσότερες είναι σημαντικό, για καλύτερη αντιμετώπισή της ή ακόμα και θεραπεία αυτής.[1]

Άντε με το καλό να ανακαλύψουμε και τον warp core.

[1] http://www.nature.com/nm/journal/v17/n7/pdf/nm0711-754a.pdf
*http://memory-alpha.org/wiki/I'm_a_doctor,_not_a...

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Πούστη Χάρε δεν θα γεράσουμε ποτέ.

Ίσως να έχετε ακούσει την έκφραση "το γήρας ουκ ερχεται μονον". Αυτό σημαίνει πως μαζί με την μεγάλη ηλικία έρχονται και ένα σωρό αρρώστειες. Ένα παράδειγμα είναι η συρρίκνωση του εγκεφάλου που βάση νέας μελέτης παθαίνει ο άνθρωπος αλλά δεν πάθαινε ο χιμπαντζής, γιατί ζούμε περισσότερο και έχουμε μεγαλύτερο εγκέφαλο.[1] Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ηλικιακη εκφύλιση της ωχράς κηλίδας που για να το πούμε απλά είναι μορφή τύφλωσης. Πλέον όμως ξεχάστε ο,τι ξέρατε, πλέον μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας με μία νέα θεραπεία που σύντομα θα αρχίσει να δοκιμάζεται σε ανθρώπους.

Η θεραπεία βασίζεται στα εμβρυικά βλαστοκύτταρα και αναπτύχθηκε στο Ινστιτούτο Οφθαλμολογίας του University College London and Moorfields. Αυτή την στιγμή είναι σε πειραματικό στάδιο και σε λιγότερο από 10 χρόνια θα είναι διαθέσιμη. Όπως φαίνεται ο ασθενής δεν θα χρειάζεται να νοσηλεύεται για την θεραπεία, κάτι που είναι θετικό, ειδικά αν σκεφτούμε πως οι ασθενείς θα είναι μεγάλης ηλικίας κυρίως.

Η συγκεκριμένη θεραπεία με εμβρυικά βλαστοκύτταρα θα είναι η δεύτερη που περνά στο στάδιο των κλινικών δοκιμών. Η πρώτη θεραπεία με εμβρυικά βλαστοκύτταρα θα ξεκινήσει τον επόμενο χρόνο και θα αφορά άτομα που έχουν τραύμα στην σπονδυλική τους στήλη. Ω, ναι! Ετοιμαζόμαστε να θεραπεύσουμε τους τετραπληγικούς.[2][3]



[1] http://news.sciencemag.org/sciencenow/2011/07/the-incredible-shrinking-human-b.html
[2] http://www.timesonline.co.uk/tol/news/uk/health/article6122757.ece
[3] http://www.geron.com/media/pressview.aspx?id=1235

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

WTF! Where did this come from? Όσο ψηλότερος είσαι τόσο το πιθανότερο να πάθεις καρκίνο!

Στο "The Lancet Oncology" δημοσιεύτηκε έρευνα που βρήκε πως οι πιο ψηλές γυναίκες είναι πιθανότερο να εμφανίσουν καρκίνο από τις πιο κοντές. Η έρευνα διέρκησε 9 χρόνια, πήραν σε αυτή μέρος 1,3 εκατομμύρια γυναίκες από την Μεγ. Βρετανία και μέτρησε την πιθανότητα 17 διαφορετικών τύπων καρκίνου.

Για κάθε 10 εκατοστά η πιθανότητα καρκίνου αυξανόταν κατά 16%! Η μελέτη αυτή συμβαδίζει με τις παρατηρήσεις άλλων παρόμοιων ερευνών. Αν και δεν είναι βέβαιο αυτό που πιθανολογείται σαν αίτιο είναι η παρουσία διάφορων ορμονών που έχουν σχέση με το ύψος, και οι οποίες κατά τα φαινόμενα προάγουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. [1] [2]

[1] http://news.sciencemag.org/sciencenow/2011/07/scienceshot-tall-people-more-likely.html?ref=hp
[2] http://www.thelancet.com/journals/lanonc/article/PIIS1470-2045%2811%2970154-1/abstract

Σάββατο 23 Ιουλίου 2011

Συνελήφθη ο βάτραχος του ουράνιου τόξου του Βόρνεο (Bornean rainbow toad)

Το βατραχάκι στην φωτογραφία λέγεται Ansonia latidisca και κατάγεται από το Βόρνεο. Είναι σπάνιο είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση και κανείς δεν το είχε δει εδώ και χρόνια. Η φωτογραφία που βλέπετε είναι η μοναδική έγχρωμη. Υπάρχει άλλη μία ασπρόμαυρη. Λόγω της σπανιότητάς του ήταν σε μία λίστα με τα 10 πιο καταζητούμενα αμφίβια του κόσμου.[1][2]

Μα αλήθεια δεν είναι το πιο όμορφο βατραχάκι που έχετε δει ποτέ; Γουτσου γουτσου!

[1] http://news.sciencemag.org/sciencenow/2011/07/scienceshot-lost-frog-found-on-b.html?ref=hp
[2] http://blogs.nature.com/news/2011/07/technicolour_toad_spotted_afte.html

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Nature Podcast: 21 July 2011




Περιεχόμενα:

1) 00:40, Every chimp for himself
2) 06:32, 60 Second Science
3) 08:02, Peddling drugs
4) 14:02, Piece of mind
5) 19:42, Headlines
6) 20:58, News chat
7) 26:36, A fond farewell

Ζήτω η αποτυχία!

Πρώτα απ' όλα, προσωπικά δεν πιστεύω πως υπάρχει αποτυχία στην επιστήμη. Υπάρχει μη επιτυχία, αλλά όχι αποτυχία. Αυτό γιατί μπορούμε να μάθουμε και από την "αποτυχία" μας. Και από την στιγμή που κερδίζουμε κάτι το τόσο σημαντικό (γνώση δηλαδή) πώς μπορούμε να πούμε πως αποτύχαμε;

Αλλά σε πρόσφατη ανάρτηση στο science συζητήθηκε η αξία της αποτυχίας με οικονομικό τρόπο!

Τρεις οικονομολόγοι σε paper τους αναφέρουν πως οι επιστήμονες που ήταν πιο λάσκα και είχαν το OK να αποτύχουν σε μεγαλύτερο βαθμό, παρήγαγαν περισσότερες εργασίες που ήταν από τις πιο σημαντικές, σε σχέση με άλλους επιστήμονες που χρησιμοποιήθηκαν σαν μέτρο σύγκρισης και δεν είχαν αυτή την δυνατότητα να κάνουν λάθη.

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Τα αντιβιοτικά, τα βακτήρια, η popular science κι εμείς

Σε πρόσφατη ανάρτηση είδαμε σε ένθετο εφημερίδας με θέμα την popular science να αναφέρεται, έστω και σαν λάθος, πως οι ιοί μπορεί να αντιμετωπιστούν από αντιβιοτικά. Αυτό το λάθος είναι μεγάλης σημασίας γιατί πολύς κόσμος δεν ξέρει, και από ένα σημείο και μετά δεν θέλει να καταλάβει, πως τα αντιβιοτικά δεν έχουν απολύτως καμία επίδραση στους ιούς. Το αποτέλεσμα είναι να παίρνουν τις αντιβιώσεις σαν να ήταν καραμέλες που με την σειρά του το γεγονός αυτό συμβάλλει στην δημιουργία ανθεκτικών ΒΑΚΤΗΡΙΩΝ, όπως ο σχεδόν ανίκητος γονόκοκκος που αναφέρθηκε στο εν λόγω άρθρο.[2][4]

Δεν χρειάζεται όμως να πάμε σε τέτοιες extreme περιπτώσεις για να ανησυχήσουμε. Πρόσφατη ελληνική έρευνα αποκάλυψε πως στην Ελλάδα κυκλοφορούν πολλά βακτήρια που είναι ανθεκτικά στα αντιβιοτικά που κατεξοχήν χρησιμοποιούμε εναντίον τους.

Πιο συγκεκριμένα, το ποσοστό των gram αρνητικών βακτήριων που είναι ανθεκτικά στις καρβαπενέμες (κατηγορία αντιβιοτικών) αυξήθηκε σημαντικά. Επίσης έχουν αναφερθεί πολυανθεκτικά στελέχη των βακτηρίων Klebsiella pneumoniae, Acinetobacter baumannii και Pseudomonas aeruginosa. Τέλος τα ποσοστά στα νοσοκομεία, των ανθεκτικών στην πενικιλλινη Staphylococcus aureus και των ανθεκτικών στην vancomycin εντεροκόκκων, είναι υψηλά.

Οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι. Στην τελική μιλάμε για ένα αναπόφευκτο γεγονός. Τα βακτήρια όπως κι αν έχει θα εξελιχθούν και θα προσαρμοστούν. Είναι στην φύση τους να αποκτούν ανθεκτικότητα σε αντιβιοτικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να γίνεται σε τέτοια έκταση και τόσο γρήγορα. Αυτό που φοβίζει τους γιατρούς και τους ερευνητές είναι το γεγονός πως τα βακτήρια προσαρμόζονται πιο γρήγορα από την δυνατότητά μας να φτιάχνουμε νέα αντιβιοτικά. Κι εκεί είναι που φταίμε όλοι εμείς. Φταίνε οι γιατροί, οι νοσοκόμες, οι διοικήσεις των νοσοκομείων και γω δεν ξέρω ποιός άλλος. Φταίμε όμως κι οι ασθενείς. Φταίμε γιατί με το παραμικρό βηχαλάκι χαπακωνόμαστε νομίζωντας πως κάνουμε καλό στον οργανισμό μας. Αν όμως έχουμε μία απλή γρίπη (που προκαλείται από ιό) τότε δεν κάνουμε τίποτα απολύτως, ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΙΟΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ. Όταν μία μητέρα πάει το παιδί της στον παιδίατρο επειδή έχει βήχα και τρέχει η μυτούλα του, ο γιατρός μπορεί να μην συνταγογραφήσει αντιβίωση, ώστε η ίωση που πιστεύει (ή και ξέρει) πως έχει να κάνει τον κύκλο της. Η μητέρα όμως για διαφόρους λόγους, μεταξύ αυτών κι επειδή είναι μία κομπλεξική ηλίθια, βγάζει δικιά της διάγνωση και χαπακώνει το παιδί της με αντιβίωση, που αν δεν έχει στο σπίτι της, πάει σε άλλον γιατρό και της την συνταγογραφεί. Έτσι ο πρώτος γιατρός βλέπωντας την πελατεία του να μειώνεται αναγκάζεται να δίνει κι αυτός αντιβιώσεις.[2][3][5] Στην Ελλάδα βέβαια αυτό φαίνεται πως δεν είναι τόσο εκτεταμένο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να πάψουμε να είμαστε σε επιφυλακή.[1]

Το παραπάνω δεν παέι να πει πως πρέπει να καταδικάζουμε τις αντιβιώσεις γενικώς και να τις "αντικαθιστούμε" με μαλακίες του τύπου "τρώω υγιεινά κι έχω σούπερ ανασοποιητικό και δεν χρειάζομαι αντιβιώσεις." ΡΕ ΗΛΙΘΙΑ ΖΩΑ ΠΡΙΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΒΙΩΣΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΕΘΑΙΝΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΑΠΛΕΣ ΑΡΡΩΣΤΕΙΕΣ. Τα βακτήρια έχουν μηχανισμούς αποφυγής του ανοσοποιητικού μας. Γι αυτά είναι θέμα επιβίωσης να μας μολύνουν επιτυχώς και να καταφέρουν να ξεφύγουν του ανοσοποιητικού μας συστήματος. Είναι λογικό λοιπόν να έχουν αναπτύξει τέτοιους μηχανισμούς αποφυγής.

Συνεπώς χρειάζεται οι ασθενείς να είμαστε ενήμεροι για δύο, τρία βασικά πραγματάκια που αφορούν την υγεία μας και να ακούμε τις οδηγίες των γιατρών, οι οποίες εννοείται πως πρέπει να βασίζονται στην πραγματικότητα. Επειδή όμως η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό, όλοι μαζί πρέπει να συμβάλλουμε στο να υπάρχουν οι κατάλληλες, αντικειμενικές συνθήκες που να επιτρέπουν σε όλο τον πληθυσμό να ζει το δυνατόν καλύτερα.

[1] http://www.biomedcentral.com/content/pdf/1471-2431-11-60.pdf
[2] http://archpedi.ama-assn.org/cgi/reprint/156/11/1114
[3] http://archpedi.ama-assn.org/cgi/reprint/155/7/800
[4] http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17094768
[5] http://www.annemergmed.com/article/S0196-0644(07)00387-3/abstract

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Η popular science στην Ελλάδα είναι για τον πούτσο.

Η μεγάλη εφημερίδα "Τα νέα" έχουν ένα ένθετο υγείας (ηλεκτρονικό τουλάχιστον, δεν ξέρω για έντυπο, μιάς και δεν διαβάζω τέτοιες φυλλάδες) το οποίο μπορείτε να βρείτε εδώ.

Την στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές, μόλις είδα μία ανάρτηση στο facebook από έναν φίλο, από το παραπάνω έντυπο με τίτλο "Βρέθηκε μεταλλαγμένη βλεννόρροια που δεν θεραπεύεται"

Μόλις είδα την πρώτη παράγραφο μου έπεσαν τα μαλλιά. Δείτε και μόνοι σας.


Δεν είναι δυνατόν γαμώ την πουτάνα τους να λένε τέτοιες μαλακίες. Ακόμα και πρωτοετής φοιτητής της Ιατρικής ξέρει πως η βλενόρροια (aka γονόρροια) προκαλείται ΑΠΟ ΒΑΚΤΗΡΙΟ κι όχι από ιό. Άλλο ιός, άλλο βακτήριο, το μάθαμε και στο Λυκειο. Το συγκεκριμένο βακτήριο το λένε Neisseria gonorrhoeae που στα ελληνικά το λέμε Ναϊσέρια η γονοκοκκική.

Η πλάκα είναι πως πιο μετά ο αρθρογράφος γράφει πως το νέο στέλεχος δεν θεραπεύεται με τα υπάρχοντα αντιβιοτικά. ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ κανένας ιός δεν θεραπεύεται με αντιβιοτικά. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατον.

Εδώ μπορεί κάποιος να πει πως ο αρθρογράφος μπερδεύτηκε λίγο. Πρώτον, δεν είναι δυνατόν να μπερδεύεσαι σε βασική, στοιχειώδη γνώση. Είπαμε ο διαχωρισμός ιού από βακτήριο είναι στοιχειώδης γνώση. Επίσης αν απλώς μπερδεύτηκε τότε θα έπρεπε να είχε εντοπίσει το λάθος του όταν θα έλεγχε έστω και για πρώτη και μοναδική φορά το άρθρο του. Εκτός αν είναι τόσο γελοίος που δεν το έκανε. Απλά έγραψε τις μπαρούφες του και δεν τις έλεγξε. Μιλάμε για πολύ "σοβαρή" δημοσιογραφία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ.

Για όποιον ενδιαφέρεται για σοβαρή ενημέρωση για το θέμα ας δει εδώ και εδώ

Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

Το αντιηλιακο σώζει ζωές. Και με αποδείξεις.

Σε γενικές γραμμές υπάρχουν τριών ειδών καρκίνοι του δέρματος.

1) Βασικοκυτταρικό καρκίνωμα

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα συνήθως είναι πλήρως ιάσιμο και είναι ο συνηθέστερος καρκίνος του δέρματος



2) Δερματικό καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων

Το καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων είναι περισσότερο επικίνδυνο από το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα αλλά πιο σπάνιο από αυτό.

3) Το γνωστό σε όλους μας Μελάνωμα

Το μελάνωμα είναι το πιο επικίνδυνο από τα τρία αλλά και το πιο σπάνιο.[1]









Ως τώρα γνωρίζαμε με σιγουριά πως, με την σωστή χρήση αντιηλιακού μειώνονταν οι πιθανότητες να πάθει ο χρήστης του αντιηλιακού δερματικό καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων. Δεν είχαμε όμως την ίδια σιγουριά για το μελάνωμα. Πρόσφατη έρευνα όμως απέδειξε πως η σωστή χρήση του αντιηλιακού αποτρέπει την δημιουργία μελανώματος.

Σωστή χρήση σημαίνει πως ξαναβάζουμε αν ιδρώσουμε, αν κάνουμε μπάνιο ή αν μείνουμε πολύ ώρα στον ήλιο.

Εδώ να επισημάνω πως δεν μιλάμε μόνο για τις παραλίες, αλλά γενικώς, ειδικά σε ορισμένες ομάδες πληθυσμού, όπως όσοι έχουν ανοιχτό χρώμα δέρματος, όσοι έχουν φακίδες και όσοι είναι επιρρεπείς σε ηλιακά εγκαύματα.[2]

Γι αυτό ντου στα αντιηλιακά. Άλλωστε είναι τόσο sexy να βάζεις αντιηλιακό στον/στην σύντροφό σου.

















[1] http://en.wikipedia.org/wiki/Skin_cancer
[2] http://jama.ama-assn.org/content/early/2011/06/28/jama.2011.990.full

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Ομοιοπαθητική, η επιστήμη της απάτης

Η ομοιοπαθητική έχει αποδειχθεί πως έχει τα ίδια αποτελέσματα με το ψευδοφάρμακο (placebo) ξανά και ξανά, κι όμως ακόμα αποτελεί μία καλοστημένη κι επιτυχημένη απάτη στην παγίδα της οποίας πέφτουν πολλοί ασθενείς.

Πριν μερικούς μήνες λοιπόν άλλη μία έρευνα απέδειξε πως η ομοιοπαθητική δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα πέραν αυτού του placebo. Η συγκεκριμένη έρευνα έγινε σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα και τους χώρισε στις πέντε ομάδες που φαίνονται στο πιο κάτω σχήμα.

Για να γίνει πιο κατανοητή η έρευνα και γιατί οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τόσες πολλές ομάδες να πω εδώ πως όταν ένας ασθενής πάει σε έναν ομοιοπαθητικό πρώτα γίνεται μία συμβουλευτική, ένα είδος συνέντευξης, που κρατά μερικές ώρες και που ο ομοιοπαθητικός δίνει όλη του την προσοχή στον ασθενή. Εκεί ο ασθενής δίνει ένα σωρό πληροφορίες στον ομοιοπαθητικό, οι οποίες υποτίθεται πως έχουν σημασία και θα καθορίσουν την "διάγνωση" που θα κάνει ο ομοιοπαθητικός, με αποτέλεσμα να προτείνει το "κατάλληλο" ομοιοπαθητικό σκεύασμα που πουλά στον ασθενή σαν θεραπεία. Έχοντας λοιπόν οι ερευνητές αυτές τις 5 ομάδες μπόρεσαν να εντοπίσουν το σημείο εκείνο της ομοιοπαθητικής που είχε αποτέλεσμα. Αν είχε κάποιο από αυτά αποτέλεσμα.

Θεωρητικά υπήρχαν οι εξής περιπτώσεις.

α) Υπάρχει αποτέλεσμα αλλά οφείλεται στην συμβουλευτική.

Σε αυτή την περίπτωση θα παρατηρηθεί στατιστική διαφορά όταν συγκρίνουμε τις ομάδες 1,2 και 3 με τις ομάδες 4,5 υπέρ των πρώτων.

β) Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα είναι δραστικά αλλά δεν απαιτείται εξατομίκευση.

Σε αυτή την περίπτωση το αποτέλεσμα των ομάδων 2 και 4 είναι στατιστικά μεγαλύτερο από το αποτέλεσμα των ομάδων 3 και 5.

γ) Η ομοιοπαθητική όπως προβάλλεται από τους ομοιοπαθητικούς είναι αποτελεσματική.

Οι ομοιοπαθητικοί μας λένε πως κάθε ασθενής είναι διαφορετικός, οπότε για την ίδια αρρώστεια δύο διαφορετικοί ασθενείς μπορεί να παίρνουν δύο διαφορετικά ομοιοπαθητικά σκευάσματα (εξατομικευμένη θεραπεία). Επίσης σε αυτή την περίπτωση η συμβουλευτική είναι απαραίτητη, αφού μέσω αυτής καθορίζεται η "διαφορετικότητα" του ασθενούς, της πάθησής του και του σκευάσματος το οποίο "χρειάζεται".

Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να παρατηρηθεί στατιστική διαφορά υπέρ της ομάδας 1 όταν συγκρίνεται με την ομάδα 2, γιατί στην πρώτη ομάδα γίνεται χορήγηση διαφορετικού φαρμάκου σε κάθε ασθενή ενώ στην δεύτερη δίνεται το ίδιο ομοιοπαθητικό σκεύασμα σε όλους τους ασθενείς. Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να υπάρχει στατιστική διαφορά υπέρ της ομάδας 1 όταν αυτή συγκρίνεται με την ομάδα 3, ώστε να μετρηθεί σε σχέση με το "μηδέν", δηλαδή το ψευδοφάρμακο.

Μετά από την ανάλυση των στατιστικών δεδομένων οι ερευνητές κατέληξαν

"Homeopathic intervention in patients with chronic, active but relatively stable RA (δηλ. ρευματοειδής αρθρίτιδα) has significant clinical benefits that are attributable mainly to the homeopathic consultation process. There appeared to be no specific benefit from the homeopathic remedies themselves. Although no significant group differences in either of the primary outcomes were observed, statistical and clinically relevant improvements did occur for those receiving consultations in some equally valuable and relevant secondary outcomes. The homeopathic consultation, regardless of treatment allocation, significantly improved standard objective markers of RA: DAS-28 (the EULAR equivalent of the ACR20) and swollen joint count."

Με απλά λόγια ΚΑΜΙΑ ομάδα δεν παρουσίαζε κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα, με τις ομάδες όμως που δέχτηκαν συμβουλευτική (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ αν πήραν ή όχι ομοιοπαθητικό σκεύασμα) να εμφανίζουν κάποια διαφορά σε δευτερεύοντα στοιχεία της αρρώστειας. Αυτό ήταν αναμενόμενο αφού η ρευματοειδής αρθρίτιδα παρουσιάζει υφέσεις κι εξάρσεις των συμπτωμάτων ανάλογα ΚΑΙ με την ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς. Το placebo effect έχει άμεση σχέση με την ψυχολογία και η προσοχή που δίνει ο ομοιοπαθητικός στον ασθενή κάνει καλό στην ψυχολογία του ασθενή.

Εδώ μπορεί να ρωτήσει κάποιος:

"Και πού το κακό λοιπόν με την ομοιοπαθητική, από την στιγμή που έστω κι έτσι έχει αποτέλεσμα;"

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι γι αυτό. Ο βασικότερος είναι

1) ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, να γιατί.
Γιατί μόνο σαν απατεώνα μπορείς να χαρακτηρίσεις κάποιον που σου λέει πως το σκεύασμά του, που είναι απλό νερό, σε βοηθά να γίνεις καλά, ενώ αυτό δεν ισχύει.
2) Το όφελος αυτό μπορεί να υπάρξει ακόμα και με την συμβατική ιατρική, δεν είναι απαραίτητη μία θεωρία που πάει κόντρα στους παρατηρούμενους φυσικούς νόμους (λέγε με κι ομοιοπαθητική).
Το γεγονός πως αυτό δεν συμβαίνει έχει να κάνει με πολιτικούς παράγοντες κι όχι επιστημονικούς. Όταν στα νοσοκομεία μας υπάρχουν ελλείψεις γιατρών, νοσηλευτών και λοιπού προσωπικού πώς σκατά θέλουμε ο γιατρός που κάνει εξαντλητικές εφημερίες να μπορέσει να μεταδόσει καλή ψυχολογία στον ασθενή του; ΑΦΟΥ ΚΙ Η ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΑΤΑ!
3) Επίσης πολλοί που πάνε σε ομοιοπαθητικούς δεν πάνε σε γιατρούς με αποτέλεσμα να έχουν χάσει μέχρι και μωρά παιδιά την ζωή τους.[1] [2] Βλέπετε δεν είναι όλες οι ασθένειες σαν την ρευματοειδή αρθρίτιδα όπου ο ασθενής δεν κινδυνεύει. Μπορεί να πεθάνεις από μία λοίμωξη. Άσε που όσο καλή ψυχολογία κι αν έχεις ο ιός δεν θα φύγει ως δια μαγείας.

[1] http://whatstheharm.net/homeopathy.html
[2] http://www.smh.com.au/national/parents-guilty-of-manslaughter-over-daughters-eczema-death-20090605-bxvx.html

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Good News Everyone: Η HAART αναστέλλει την μετάδοση του HIV

Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο HIV οι ασθενείς πέθαιναν μέσα σε μερικά χρόνια. Σιγά σιγά όμως καταφέραμε και δημιουργήσαμε μία πολύπλοκη αγωγή με το όνομα HAART. Χάρη σε αυτή οι ασθενείς με HIV πλέον ζουν πολύ περισσότερο. Αυτό το οποίο κάνει η HAART είναι να εμποδίζει τον πολλαπλασιασμό του ιού ή/και την δυνατότητά του να μολύνει τον οργανισμό. Ο ιός μολύνει κύτταρα του ανοσοποιητικού και κυρίως τα Τ λεμφοκύτταρα. Με μειωμένα αυτά τα κύτταρα ο ασθενής είναι επιρρεπής σε ασθένειες που κανονικά θα αντιμετώπιζε με ευκολία, και στο τέλος από αυτές πεθαίνει κι όχι από το ίδιον τον HIV. Μόλις τα Τ λεμφοκύτταρα πέσουν κάτω από ένα όριο, πλέον ο ασθενής θεωρούμε πως έχει AIDS. Εμποδίζοντας λοιπόν τον πολλαπλασιασμό του HIV κρατάμε ζωντανά τα Τ λεμφοκύτταρα και το ανοσοποιητικό του ασθενούς όσο το δυνατόν πιο δυνατό. Ιοί όμως HIV συνεχίζουν να υπάρχουν μέσα στον ασθενή. Γι αυτό αν σταματήσει την αγωγή ή αν ο ιός προσαρμοστεί σε αυτήν, τότε ο πολλαπλασιασμός ξαναρχίζει, με όλα τα συνεπακόλουθα.

Αυτό όμως που δεν ξέραμε ήταν αν ασθενείς με μειωμένα επίπεδα HIV, λόγω της HAART, εξακολουθούν να μεταδίδουν σεξουαλικώς τον ιό. Έτσι λοιπόν χρηματοδοτήθηκαν έρευνες για να το μάθουμε. Μελετώντας λοιπόν ετερόφυλα ζευγάρια που ο ένας είχε HIV ενώ ο άλλος όχι, βρέθηκε πως οι ασθενείς που παίρνουν την αγωγή νωρίτερα, εμφανίζουν μικρότερο ποσοστό μεταδοτικότητας του ιού. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που είναι σχεδόν απίθανο πλέον να μεταδόσει τον ιό ο ασθενής, αφού η μείωση είναι της τάξεως του 96%, σε σχέση με αυτούς που κάνουν την αγωγή σύμφωνα με τα έως τώρα πρωτοκολλα.

Η έρευνα ξεκίνησε το 2005 και είχε σχεδιαστεί να τελειώσει το 2015, αλλά τα ξεκάθαρα θετικά αποτελέσματα επέτρεψαν την ολοκλήρωσή της νωρίτερα. Οι ερευνητές πήραν 1763 ζευγάρια που ο ένας σύντροφος βρέθηκε να έχει HIV ενώ ο άλλος δεν είχε και τους χώρισαν σε δύο ίσες περίπου ομάδες. Οι ασθενείς της μίας ομάδας ξεκίνησαν αμέσως HAART ενώ οι άλλοι όχι. Συνήθως οι ασθενείς ξεκινούν την HAART όταν τα Τ λεμφοκύτταρά τους μειωθούν αισθητά (πριν το όριο όμως στο οποίο γίνεται διάγνωση με AIDS). Οι συγκεκριμένοι 1763 ασθενείς δεν είχαν τόσο μειωμένα Τ λεμφοκύτταρα την στιγμή της διάγνωσης με HIV. Από αυτούς λοιπόν κάποιοι επέλεξαν να αρχίσουν την HAART αμέσως ενώ οι υπόλοιποι περίμεναν να ξεκινήσουν την αγωγή τους όταν τα Τ λεμφοκύτταρά τους φτάσουν στο σημείο εκείνο που "παραδοσιακά" ξεκινά η HAART. Μετρώντας και συγκρίνοντας πόσοι σύντροφοι των ασθενών κόλλησαν HIV σε κάθε ομάδα μπόρεσαν οι ερευνητές και βρήκαν πως υπήρχε διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων, την οποία μάλιστα και μέτρησαν.

Στην πρώτη ομάδα, που έκαναν την HAART όπως συνήθως, οι 877 ασθενείς σύντροφοι κόλλησαν 27 από τους μη ασθενείς συντρόφους τους. Στην άλλη ομάδα όμως που ξεκίνησε νωρίτερα την HAART μόλις ένας ασθενής σύντροφος κόλλησε τον έως τότε μη ασθενή σύντροφό του. Ένας στους 886 δηλαδή! Εδώ να σημειωθεί πως όλοι οι ασθενείς και οι σύντροφοι αυτών ενημερώθηκαν από ειδικούς όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις (σ.σ. άρα έκαναν έρωτα με προφυλακτικό).

Με τα παραπάνω γίνεται κατανοητό πως αν όλοι οι ασθενείς με HIV εντοπίζονταν και λάμβαναν την HAART τότε η μετάδοση του ιού θα ήταν πολύ μικρότερη. Δεν θα ήταν μηδενική γιατί ο ιός μεταδίδεται και με άλλους τρόπους (πχ με μολυσμένη βελόνα), που όμως με την σειρά τους είναι αντιμετωπίσιμοι. Όμως όπως ήδη έχουμε δει πολλοί δεν ξέρουν καν πως είναι φορείς του ιού, ενώ η λήψη της HAART από όλους τους ασθενείς με HIV είναι δύσκολη λόγω πολιτικών και οικονομικών λόγων, που έχουν σχέση με το υψηλό κόστος της HAART και τις πολιτικές αποφάσεις που αφορούν την κοινωνική ασφάλιση.

Σίγουρα όμως το στίγμα το οποίο φέρουν οι ασθενείς με HIV σιγά σιγά θα εξαλειφθεί. Πλέον οι σύντροφοί τους, μελλοντικοί και μη, θα ξέρουν πως θα μπορούν να είναι σε μεγάλο βαθμό ασφαλείς. Αυτό με την σειρά του θα επιτρέψει στο να κάνουν περισσότεροι άνθρωποι εξετάσεις, αφού ένας από τους λόγους που δεν κάνουν εξετάσεις όλοι όσοι πρέπει, είναι ο φόβος ενός θετικού αποτελέσματος, το οποίο φυσικά σχετίζεται μεταξύ άλλων και με το στίγμα του οροθετικού.

Πηγή

Γλωσσάρι
AIDS: Η αρρώστεια όπου ο ασθενής έχει "κατεστραμμένο" ανοσοποιητικό. Τα αρχικά σημαίνουν, "Acquired Immune Deficiency Syndrome"
HIV: Ο ιός που προκαλεί το AIDS. Τα αρχικά σημαίνουν, "Human Immunodeficiency Virus"
HAART: Η αγωγή έναντι του HIV. Τα αρχικά σημαίνουν, "Highly Active AntiRetroviral Therapy".